Bossaball

Door: Maaike Vink

Nijmegen kent 40 verschillende studentensportverenigingen en met zoveel verenigingen zal het je dan ook niet verbazen dat er een aantal vrij onbekende sporten tussen zitten. Één ervan is bossaball. Deze sport is ontstaan in Spanje en is een redelijk onbekende sport. Daardoor wordt het ook vaak als een nieuwe en ‘upcoming’ sport geclassificeerd. Het is een combinatie van volleybal, voetbal en turnen en wordt op een opblaaskussen met trampolines in het midden gespeeld. Echt een sport dus voor degene die nooit keuzes kan maken.

In 2013 werden een Utrechtse broer en zus wereldkampioen in Bossaball. Evelien en Wilco Nijland wonnen in de finale, met 2-0 van België, en gingen er met vandoor de titel. Ook in 2016 werd Nederland kampioen: dit maal in Argentinië aan de Copacabana. Mike Bushell, een Britse presentator, begon in 2016 met het avontuur om alle sporten te beoefenen. Het Nederlandse team heeft hem toen laten zien hoe de sport in elkaar zit. Door dit programma heeft het iets meer bekendheid gekregen. In Rio stond de sport tijdelijk op het programma van de Olympische spelen. Helaas is de sport niet meer op de Olympische spelen te bewonderen, maar Nederland zou het goed doen als dit wel zou gebeuren.

In Nijmegen kun je deze sport beoefenen bij de kleine, maar heel gezellige vereniging BSCN. De enthousiaste groep traint twee keer in de week, maar helaas wel alleen in de zomer, want met regen kan het veld niet worden opgezet. Dit betekent niet dat ze de rest van de tijd stil zitten. Dat zou in Nederland namelijk nogal vaak zijn met ons druilerige weertje. In de winter spelen ze binnen volleybal, maar het blijven bossaballers natuurlijk dus ze houden wel hun eigen spelregels aan. En ook in de zomer als het regent zitten ze niet stil. Dan wordt er namelijk gebeachvolleybald.

Gister had ik het geluk dat ik met de NSSR een keertje mee mocht trainen met BSCN, maar ook deze keer regende het. Natuurlijk zijn we niet van suiker gemaakt (al bracht mijn bestuursgenoot dit wel als argument op om niet door de regen te hoeven fietsen) en zijn we lekker gaan ‘beachen’. We moesten allemaal even wennen om met onze blote voeten in het ijskoude zand te gaan staan en we hebben meerdere malen zand mogen happen, maar ik kan wel zeggen dat we een topavond hebben gehad. De tijd vloog zo dat ik na een paar potjes schrok toen iemand zei dat we al twee uur bezig waren. Als nieuwelingen werden we met open armen ontvangen en hoewel ik er niks van kon, nam mijn fanatisme toch snel te overhand. 

Het vervelendste moment kwam toen ik mijn schoenen weer moest aandoen om naar huis te gaan en ik het zand niet van mijn voeten kon krijgen. Thuis heeft iedereen snel een warme douche genomen, maar de komende tijd zal iedereen nog wel overal zand vinden. Alhoewel ik hoop dat ik in de zomer nog een keer het geluk mag hebben om echt te gaan bossaballen, heb ik een super leuke avond gehad en ik raad dan ook iedereen aan om het een keertje te gaan proberen.