Support all locals

Door: Gohar Pogosian

Jullie zullen vast gaan denken: “Gohar, alweer een artikel over Corona?” Ik begrijp dat iedereen inmiddels bijna een jaar lang niks anders hoort. Je zou bijna kunnen stellen dat iedereen de bachelor COVID-kunde kan afronden met al die kennis die we inmiddels hebben opgedaan via de Facebook colleges van Anita en Johnny. Toch zijn er bepaalde groepen die harder onder deze crisis leiden waar toch wat minder over bekend is bij het gros van de bevolking. Dit omdat deze mensen ofwel niet genoeg representatie krijgen in de politiek of het nieuws wat over deze groepen verschijnt snel wordt ondergesneeuwd met ander corona nieuws. Graag wil ik via deze weg deze groepen toch wat meer onder de aandacht brengen.

In het nieuws wordt veelal gesproken over de ‘kwetsbaren’; denk aan de ouderen, maar ook mensen met onderliggende ziektes. Een groep die op een hele andere manier kwetsbaar is zijn de fysiek- en mentaal gehandicapten. Het is een groep die los van de crisis al heel erg veel hulp nodig heeft. De hulp die gehandicaptenorganisaties willen geven wordt veelal gefinancierd via donaties en giften vanuit het volk en steun van bedrijven. Door de coronacrisis worden de goede doelen echter hard geraakt. Dit is gebleken uit een onderzoek van onze eigen universiteit samen met goede doelen-toezichthouder CBF. Niet alleen bij de bedrijven wordt het door een krappe financiële situatie moeilijk om steun te bieden, ook de collectanten gaan uit angst om het virus op te lopen minder vaak langs de deuren om geld in te zamelen. Ook vallen de benefiet evenementen weg, dus deze groep is ontzettend afhankelijk van online donaties, waar nog veel te winnen valt.

Voor de gehandicapten is de uitzichtloosheid van de crisis niet alleen nog groter, maar ook heel moeilijk in te schatten. De maatregelen zijn moeilijk uit te leggen aan deze mensen, wat al heeft geleid tot meer geweldsincidenten in deze doelgroep. Deze gebeurtenissen komen vaak vanuit frustratie en woede, vooral onder de jongere cliënten. Ook de onvoorspelbaarheid is gevaarlijk, omdat zij enorm behoefte hebben aan structuur en vastigheid. Ook de anderhalve meter-maatregel is voor deze groep onvoorstelbaar. Zij zijn ontzettend afhankelijk van fysieke zorg, aandacht en liefde; zie maar eens uit te leggen waarom er geen knuffels meer gegeven mogen worden. 

Daarnaast heeft de gehandicaptenzorg ook enorme last van de constant veranderende maatregelen. Zij moeten voortdurend hun roosters aanpassen met minder personeel. Deze tekorten komen onder andere doordat medewerkers in quarantaine moeten wanneer zij zich laten testen en daardoor enkele dagen niet kunnen werken. Ook heersen er zorgen op besmetting op het werk aangezien dit werk fysiek contact vereist met hun cliënten. Al met al zorgen deze factoren voor veel werkdruk, dus er is veel aandacht nodig voor deze tak van de zorg.

De gehandicapten en het zorgpersoneel hebben al beschikking over vaccinaties, maar dan zijn we er nog niet. De onzekerheid, frustratie en angst is iets wat op lange termijn enorm zal inhakken. Daar moeten wij als samenleving voor waken en die kans hebben wij ook. Dus als je je koffie’tje gaat halen of eten gaat bestellen onder het mom ‘support your locals’, kijk ook eens naar andere soort locals, want die hebben jouw steun hard nodig.