Trots op Nederland

Door: Tim Jacobs

Nee, niet de partij van Mevrouw Verdonk die ondanks haar min of meer perfecte campagnefilm helaas geen enkele zetel in het parlement wist te behalen. Maar echt, ik ben sinds lange tijd weer eens echt trots op Nederland.

In de politiek wordt hard gewerkt. Voor heel veel (maar echt heel veel) mensen klinkt dit nog steeds als één grote grap. Minister Bruins oververmoeidheid en aftreden kwam alleen maar “omdat hij ook eens moest werken”. Ik denk dat je aan zo’n sentiment nooit echt zult ontkomen, maar des te meer respect heb ik voor het hele crisisteam dat nu in Den Haag zich helemaal de blubber werkt om dit in goede banen te leiden. Daarbuiten uiteraard ook alle vitale beroepen, die niet alleen keihard doorwerken alsof er niks aan de hand is, maar ook van de overige Nederlanders het respect krijgen dat ze gewoon verdienen.

Voor mensen met een kantoorbaan is thuiswerken misschien meer werkbaar, maar natuurlijk ook wennen en zeker niet optimaal. Maar ook voor de mensen voor wie thuiswerken minder voor de hand ligt, gaat alles eigenlijk op rolletjes. Op facebook ben ik bevriend met redelijk wat mensen uit de muziekwereld, en ik zie dagelijks allerlei foto’s voorbijkomen van lachende, spelende kinderen via Skypegesprekken. Dirigenten en andere professionals worden door hun verenigingen massaal gesteund en doorbetaald, en Wiebes krijgt met zijn ZZP uitspraak een welverdiende bak stront over zich heen.

De Nederlandse nuchterheid werd de afgelopen tijd afgedaan als een soort misplaatste arrogantie die ons de kop kostte bij dit virus. En voor een deel is dat ook nog wel terecht. Mensen die hamsteren, of die met een grote groep in Scheveningen de markt bezoeken, dat is niet helemaal de bedoeling. Maar het is denk ik juist die nuchterheid die ons land nu toch weer zo mooi maakt. “Ik wil gewoon mijn ding doen, dus ik vind d’r wel wat op”. Er wordt hard gewerkt, ieder op zijn eigen manier, dat merk je aan alles. Dát maakt mij trots op Nederland.